Ik wil espresso. Cristin elektrificeert al haar sets. Wat een prachtig kunstwerk. Het grote blok met het gat in het midden dient zowel als sokkel als metafoor. Deze fijne katachtige vulde het gat waarvan ik niet wist dat het bestond in mijn leven. De zachte innerlijke doorlopende curve streelt het juweel van vorm in de figuur van inspirerende schoonheid. In contrast met de harde lijnen en scherpe stotende hoeken. Het is alsof deze droom uit de vlakke begrenzing van het scherm voor me ontsnapte en haar verleidelijke betovering danste. Slechts voor een kort moment. Veel te vroeg om weer ingesloten, opgesloten, compact en ingetogen te zijn, zelfs in haar blik. Wat een leuk spel. Bedankt voor een geweldig stel.